Założycielka Fundacji Janina Umiastowska

Janina Umiastowska, urodzona jako hrabina Ostroróg-Sadowska 15 kwietnia 1860 roku w Polsce, w Moszczenicy niedaleko Piotrkowa Trybunalskiego (województwo łódzkie). W młodości rozwijała swój talent muzyczny i zamiłowanie do sztuki. W 1882 r. w Warszawie poślubiła Władysława Umiastowskiego (1834-1905), zamożnego ziemianina, właściciela licznych majątków na Litwie (Wileńszczyzna) i Białorusi, a także w Królestwie Polskim (wszystkie ziemie należały wówczas do Rosji), byłego urzędnika carskiego i hrabiego papieskiego (tytuł otrzymał od papieża Leona XIII w 1882 r.). Owdowiała bezdzietnie Janina Umiastowska często przebywała we Włoszech. W 1921 r. papież Benedykt XV nadał jej tytuł margrabiny.

W 1922 r. Janina Umiastowska przekazała zgodnie z wolą męża m.in. pałac i majątek w Żemłosławiu Uniwersytetowi Stefana Batorego w Wilnie, wówczas w północno-wschodniej części odrodzonej po I wojnie światowej Polski, i założyła tam Fundację Naukową Władysława i Janiny Umiastowskich. Jednocześnie inne swoje posiadłości przeznaczyła na ośrodki przyjmujące artystów, uczonych, literatów i niezamożnych studentów. W 1928 r. napisała (pod pseudonimem „Nałęcz”) tom wspomnień rodzinnych Szmat ziemi i życia: opisy i wspomnienia wydawnictwo Gebethner i Wolff (Warszawa-Wilno), z przedmową i posłowiem poety i publicysty Czesława Jankowskiego.  Za swoją działalność społeczno-kulturalną i filantropijną została kilkakrotnie odznaczona przez władze polskie. W 1930 r. otrzymała Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, a w 1939 r. Złoty Krzyż Zasługi.

Po wybuchu II wojny światowej osiedliła się ostatecznie w Rzymie, gdzie zmarła 6 października 1941 roku. Została pochowana w kaplicy grobowej Arcybractwa Najświętszej Krwi Pana Naszego Jezusa Chrystusa (Arciconfraternita del Preziosissimo Sangue di NSGC) na cmentarzu Verano.

Tablica epitafijna Janiny Umiastowskiej na cmentarzu Campo Verano w Rzymie

Tablica pamiątkowa w podziemiach kościoła Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa, Via San Sebastianello 11 w Rzymie, którego rodzina Umiastowskich była dobroczyńcami.